Yabanın Kalbine Doğru…

Faaliyet Tarihi : 15-16.02.2020
Katılımcılar :Burak , Mirsad, Yasemen,Demre,Ömer,Sinan,Kadir
Bölge: Çamdağı Mevkii
Amaç: Keşif, Sportif Faaliyet ve Kamp…

Bu bölgedeki kamp yerimiz oldukça derin bir vadi.Çevresi çok sık ağaçlar ve tepelerle çevrili.Çevre orman çok sık ve sarp.Yerleşim yerlerine uzak ve yaylacılık bölgesi olmadığı için de bir yürüyüş güzergahı oluşturmak için patikalar yok. Kamp alanına araç ulaşımı da söz konusu değil.Bu yüzden de kamp yükümüzle 1 saatlik bir yürüyüş ile kamp alanına ulaşabiliyoruz. Kamp kurduğumuz alan sanki dünyadan bir orman değil de cennetten bir bahçe gibi…Hemen yanımızdan şırıl şırıl akan dereyi dinlemek ve izlemek bile unutturuyor kim olduğumuzu,nereye ait olduğumuzu ,işi gücü,trafik stresini ve diğer tüm siyasi,dini ve kültürel kaygıları… Yabanın kalbine yürürken ,diz boyu dereleri aşarken daha yolun yarısında ardımızda kalan dünyadan soyutlanıyor, kimselerin bilmediği farklı bir boyut kapısından geçerek ulaşıyoruz sanki buraya…

Tüm bu güzelliklere rağmen tek bir eksiğimiz vardı 🙂 Burada henüz güzel bir yürüyüş rotası çıkaramamıştık . Haritadan ne kadar incelersek inceleyelim orman o kadar sık ve derin bir vadi ki ne yazık ki kısa bir rota bile oluşturmak mümkün olmadı daha önce.Bu defa ise kararlıydık.Bir keşif yürüyüşü yaparak en az 15 kilometrelik daire yapan bir yürüyüş rotası çıkarmalıydık. Derelerden geçip,tepeler aşıp dik yamaçlardan inme pahasına da olsa çok ta güzel ve zor bir yol oluşturmayı başardık…

Daha önce defalarca kez indiğimiz şelaleye inmeyi bir kez daha denesekte kar ve yağışlardan kayan toprak yüzünden maalesef inemedik.Bir dahaki gelişimizde yanımızda halat getirerek ineriz diyerek devam ettik yolumuza. Sonunda orman içlerinden geçerek bir iki patikaya bağlandık .Patikalara varmanın keyfiyle yürürken en olmadık yerde patika aniden sonlandı .Dik bir yamaçta 10 kilometreyi geride bırakmışken bir anda yolsuz kaldık.Toprak kaymış ve yıllardır kullanılmayan bu yamaçtaki gevşet patika yok olmuştu.Çok yüksek ve dik yamaçtaydık.Ne yaptıysak alternatif bir yol bulamadık. 2 seçeneğimiz vardı; ya geldiğimiz 10kmlik yolu sadece 4-5 km kalmışken geri dönecektik,ya da 2 km geri dönerek köye inen başka bir patikaya bağlanacak ve uzun bir mesafeyle köye inecek,ve köye indikten sonrada uzun bir süre araç yolundan tekrar geri çıkmak zorunda kalacaktık. Ne o kadar vaktimiz vardı,ne de rotayı oluşturmaktan vazgeçecek durumda değildik.Yol yoksa izimiz yol olur dedik ve dikkatli bir şekilde yamacı zikzaklar yaparak dik inmeye başladık. Çok dik iniyorduk ve risk aldığımızın bilincindeydik.Fakat ekipteki herkes bu riski alacak tecrübede olduğu için bir yandan da eğlenmeye devam ediyorduk. Yinede bu durum maalesef düşmelere ve taş yuvarlanmalarına mani olmasa da küçük kazalarla aşağı inmeyi başardık… Başardık başarmasına fakat geniş bir derenin dibine iniş yapmak zorunda kaldık.Neyse ki az ileride derenin üzerine devrilmiş bir ağaç bulduk ve karşıya geçtik.Kamp alanımıza kalan son 3-4 km yide tamamlayarak kampımıza döndük 🙂

Kısacası bu hafta bol aksiyonlu,zorlu ve heyecan dolu bir faaliyet oldu.Yolu olmayan dik ve uzun yamaçlardan inip,dereleri tepeleri aştık. Tırmandık,kaydık düştük .Tabi bunları yaşarken o anları fotoğraflayamadık. 🙂 Yeri geldi tutunduğumuz kayaların ne kadar sağlam olduğu endişesi ile nefesimizi tuttuk.Fakat kamp alanına geri döndüğümüzde uzun uzun hepsine değdiğini konuştuk .Rotanın yarısından fazlasında yol yoktu.Yol yok diye bir şey yok,izimiz yol olur dedik ve tamamladık ::)) Yer bilgisini bu bölge için paylaşmadığımız için kusurumuza bakmayınız efenim…